| Διαδικτυακός Εθισμός |
|
Ο «εθισμός» στα βιντεοπαιχνίδια αποτελεί μια νέα μορφή εξάρτησης, η οποία βρίσκεται υπό εξέταση από την επιστημονική κοινότητα. Το Μάϊο 2018 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εισήγαγε τον όρο Εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια στην ανανεωμένη έκδοση του εγχειριδίου ψυχιατρικών διαταραχών (ICD 11). Έτσι, ο εθισμός στα βιντεοπαιχνίδια αποτελεί πια ξεχωριστή κλινική οντότητα. Ας δούμε, όμως, αναλυτικά τα σημάδια-συμπτώματα που ακολουθούν αυτό το φαινόμενο καθώς και τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς ή επαγγελματίες για να το προλάβουμε ή να το αντιμετωπίσουμε.
Πιο συγκεκριμένα, με τον όρο εθισμό εννοούμε την πολύωρη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή για διαδικτυακά παιχνίδια, σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, για διαδικτυακό σεξ και για την καταναγκαστική αγορά προϊόντων. Η υπερβολική ενασχόληση σε συνδυασμό με την απώλεια σημαντικών σχέσεων (π.χ. σταματά να κάνει παρέα με φίλους), τη διακοπή δραστηριοτήτων που πριν δημιουργούσαν ευχαρίστηση (π.χ. αγαπημένα χόμπι) και αλλαγή στις συνήθειες φαγητού και ύπνου (π.χ. ξενυχτάει για να παίξει, παίρνει το φαγητό δίπλα στον υπολογιστή) είναι αυτά τα χαρακτηριστικά που μας ανησυχούν και που μας κάνουν να μιλάμε για «εθισμό» στο διαδίκτυο. Άλλα χαρακτηριστικά που οριοθετούν την ύπαρξη συμπεριφορών εξάρτησης από το διαδίκτυο περιλαμβάνουν συμπτώματα απόσυρσης όπως άγχος, διέγερση, επαναλαμβανόμενη – εμμονική σκέψη για το διαδίκτυο, παραμονή στο διαδίκτυο για περισσότερο διάστημα από το προτιθέμενο και έκπτωση στη λειτουργικότητα του ατόμου (σε οικογενειακό, κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο, ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις).
Εάν παρατηρήσουμε παρόμοιες με τα παραπάνω συμπεριφορές στο παιδί μας είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να οριοθετήσουμε το χρόνο παραμονής στο μέσο. Η οριοθέτηση αυτή είναι σημαντικό να γίνει με τη συμφωνία του παιδιού και μαζί με το παιδί. Ας μην ξεχνάμε ότι εάν το παιδί συμμετέχει και το ίδιο στη λήψη της απόφασης τότε είναι περισσότερο πιθανό να τηρήσει τα συμφωνηθέντα καθώς δε νιώθει ότι του επιβλήθηκε. Παράλληλα ας ενθαρρύνουμε εξωτερικές δραστηριότητες όπως συμμετοχή σε αθλητικές ομάδες, επαφή με φίλους κλπ. Σε καμία περίπτωση δεν μπαίνουμε στη λογική της βίαιης απομάκρυνσης του παιδιού από το μέσο (π.χ. κόβουμε το ίντερνετ κλπ) καθώς η αντίδρασή του μπορεί να γίνει έως και επιθετική. Αν δούμε ότι παρ’ όλες τις προσπάθειές μας οι συμπεριφορές συνεχίζονται είναι σημαντικό να ζητήσουμε την υποστήριξη ενός ειδικού. |
.